Szukanie "siebie" jest jak pukanie... do niebios bram, kołatanie, aby OTWARLI...

Gregory

Mom 3 min, poczekaj....

Ja

Daj mi gotować, daj - spokojnie, myśleć.... tzn. zastanawiać się...
nad sobą.... 

A ja też ciebie zachęcam, abyś myślał, zastanawiał się nad tym, 

co robisz.... Czego i jak chcesz dokonać,  i... co zmienić w sobie. O tym, jak postępujesz, przynajmniej teraz, 

w tym czasie.... 

Blisko już do świąt.
Sama to robię, i uczę tego innych - mówię "o tym" każdemu z kim 

przebywam, uczę się i pracuję....
I dlatego też, konsekwentnie mówię ci jaka praca, i jakie z nią 

związane pieniądze  mnie “nie biorą”... nie interesują mnie... 

Choć marzę o spokojnych wakacjach czy braku martwienia się, 

albo - czy przy kasie w markecie starczy mi pieniędzy za zakupy w koszyku lub ile i które z nich, 

przyjdzie mi odłożyć  - i to nie z jego końcem, 

ale - już w połowie miesiąca..
Dla mnie - żadne HR-y i żadne korporacje.... bo nie są warte tego

Nie tego, co dają.... bo, nie dają wiele więcej niż stres i “mamonę”, 

ale nie są raczej warte tego, dlatego - bo ZABIERAJĄ 

CZŁOWIEKOWI: poczucie godności, wolność.... mądrość, 

odwagę.... niszczą samego człowieka, 

człowieczeństwo - podmiotowość....

Gregory

......

Ja
.... (Milczysz???) Ja nie jestem trybikiem w maszynie, 

szkolnictwo - miejsce w którym całe młode życie spędziłam 

i - nadal jestem, ono już funkcjonuje jak niektóre korporacje, 

jak skostniały system... 

Tak jak w muzyce grupy Pink Floyd, w ich filmie i na płycie "Wall", 

the Wall.... mogłeś zobaczyć. 

Nie chcę być "another brick in the wall".... 

nie namawiaj mnie na to więcej....

I tak "ktoś" - cały czas próbuje mnie ustawić w tej pozycji i "zaprawą usmarować", łącząc z innymi, i innymi - 

bez znaczenia i bez oglądania się na ich indywidualność

i bycie unikalnym, podmiotowym. 

Bez szacunku dla moich marzeń, praw, pragnień...

 
Ja się nadaję do spontanicznych i kreatywnych działań - 

radosnego “performance”:

gestem, słowem, do rysunku i pisania, tworzenia... 

Jestem człowiekiem i dzieckiem jednocześnie - od 

“wywalania systemów”. 

Staram się zacząć od najmłodszych, od dzieci - to na nich 

skupiam się  w pracy  - i na rodzinie, wzmacniając jej więzi... 

Maksymalnie wiele czasu dla najmłodszych -  

w nich widzę “to” światło, tę pasję, 

jakiej byłam pełna zawsze... i tę nadzieję, 

wiarę... 

Chcę by myślało i wierzyło: że “ktoś na nie zwraca uwagę, 

docenia jej/jego rysunek, nawet krzywą literkę, 

czy nie do końca zrobione zadanie z matematyki”. 

Boże... 

To takie ważne, bo i tak, do połowy to ćwiczenie zostało 

zrobione poprawnie... I nie są to tylko płonne nadzieje... 

Na nowe - trzeba umieć czekać, 
pracować na na zmianę w myśleniu pobudzać innych do tego, 

by i inni przeżywali autentyczny głód takich potrzeb. 

Potrzebę i jej pragnienie, które przecież wynikają naturalnie 

z naszej, własnej, samodzielnej refleksji. 

Są pochodną i wynikiem analizy i wewnętrznego, samodzielnego myślenia.... Są dobre wreszcie dla naszego rozwoju, 

bo opierając się na potrzebie zdobywania wiedzy - 

nie jako władzy, przewadze, 

rodzeniu dystansu czy dysproporcji!!! - 

ale powiększaniu tego co mamy, wykorzystywaniu zasobu i daru. 

Dzięki nim, także dla innych ludzi stajemy się przykładami 
niezależności w myśleniu, w  wolności, w sumieniu, 

chronimy dobro innych - 

przedkładając je często (i przesadnie!) nad swoje. 

Wciąż “dajemy się” innym, dalej i dalej... 

Pozwalając - myśleć....
Niezależnie... I mimo tego, często z żalem, łzą... 

że oddaliśmy najlepszą cząstkę.

Gregory

(............)